Minning um afa....

Það fyrsta sem kemur upp í hugann þegar ég hugsa um afa er hvað hann var mikill hestamaður. Hjá honum fékk ég barnung að kynnast hestum og hann var duglegur að taka okkur barnabörninn með í reiðtúra. Oft beið svo amma eftir okkur í hesthúsinu með kex og gotterí sem maður gat maulað á meðan afi hyrti hrossin sín. Ég fekk strax mikin áhuga á hestum og seinna á unglingsárunum áður en ég keypti minn eiginn hest fór ég oft í hesthúsið til hans og fékk lánaðan hann Kóng. Fórum við þá oft saman í reiðtúra þar sem hann sat á Jökli, sem að mínu mati var glæsilegasti hesturinn hans afa, stór, viljugur og reistur og gjóaði ég oft löngunaraugum og langaði að prófa en þorði aldrei að spurja. Mikið var ég glöð þegar afi einn daginn bauð mér að taka hann en sjálfur sat hann á Kóngi. Ég var svo stolt og viss um að allir í hesthúsahverfinu væru að horfa. Sannaðist þá orðatiltækið "Knapi á hestbaki er kóngur um stund"
Ég á eftir að sakna þín afi minn og reiðtúranna okkar saman.