Þegar bústaðurinn var í byggingu og ég fékk að gista í litla kofanum fórum við stundum og týndum jurtir til að búa til té. Hún kippti sér ekkert upp við það þó ég týndi mosa og villiblóm sem voru kannski ekki venjulega notuð, heldur skéllti þeim bara með í téið. Það var svo drukkið með bestu lyst og nógu af hunangi. Amma kenndi mér að meta jurtaté og hunang.
Og eftir að hafa hjálpað Afa að við smíðarnar nuddaði hún stundum burt þreytuna úr fótunum og bakinu, jafnvel höndunum líka og maður var tilbúin í hvað sem er.
Ég á eftir að sakna þín Amma mín.
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli